Budynek przy ul. Pokoju, podobnie jak sąsiedni, powstał w latach 80-tych XIX wieku. Zbudowane zostały w stylu historyzmu nawiązującego w tym przypadku do neorenesansu. W chwili obecnej nie jest znany autor projektu jak również dokładna data jego budowy. Działka budowlana, na której powstał opisywany budynek znajduje się tuż za średniowieczno-nowożytnymi murami miejskimi, na terenie dawnej fosy do murów przylegających. W XVIII i XIX wieku znajdowały się tutaj ogrody, których śladem i niewielką pozostałością jest obecny Park Pokoju. Na narożnej działce w centrum Cieszyna zbudowany został dwupiętrowy, podpiwniczony dom nakryty dachem dwuspadowym, niewidocznym w bryle budynku. Obie elewacje budynku acz różnej długości, podzielone zostały symetrycznie, by stworzyć wrażenie monumentalności i uporządkowania. Elewacja frontowa, wejściowa od ul. Pokoju składa się z trzech części, czteroosiowej części centralnej oraz dwu dwuosiowych ryzalitów, lewego przylegającego do sąsiedniej kamienicy nr 4 oraz prawego stanowiącego wzmocnienie i podkreślenie narożnika budynku, powtarzającego formy architektoniczne w jednoosiowej części narożnikowej i identycznej części narożnikowej w elewacji od strony ul. Limanowskiego. W układzie poziomym wyodrębniony został parter oddzielony od kondygnacji piętrowych wydatnym gzymsem i dekorowany głębokim boniowaniem, zaś piętra wieńczy wydatny gzyms koronujący.
W części środkowej kondygnacje 1 i 2 piętra tynkowane są na gładko i przeprute symetrycznie czterema osiami okiennymi w każdej z kondygnacji. Okna posiadają kształt stojącego prostokąta o stolarce współczesnej, nawiązującej podziałami do stolarki historycznej tj. okna dwuskrzydłowego z dwuskrzydłowym naświetlem. Ponadto dekoracja okien podkreśla dominujący charakter kondygnacji 1 piętra i tak otwory okienne ujęte są w płaskie pilastry wsparte na podokiennikach w formie leżącego prostokąta, zdobionego płaską płyciną. Zakończone wspornikiem pilastry podtrzymują szeroki gzyms nadokienny. W osiach zewnętrznych nadokienniki mają postać szerokiego gzymsu, zaś w 2 osiach środkowych okna podkreślone są trójkątnymi naczółkami. Okna 2 piętra ujęte są w profilowane gzymsy wokół okienne wsparte na wspornikach i uszate w górnych narożnikach.
Dwuosiowy ryzalit lewy w kondygnacjach pięter pokryty jest płaskim listwowaniem, przechodzącym w boniowanie na osiach zewnętrznych. Zdwojone okna 1 piętra ujęte są w opaskę wokół okienną i zwieńczone wspólnym, trójkątnym naczółkiem wspartym na szerokim, płaskim belkowaniu. Okna 2 piętra ujęte w opaski uszate.
Ryzalit prawy, wydzielony jest od pozostałych części budynku wydatnymi, kanelowanymi pilastrami, przebiegającymi przez obie kondygnacje pięter, wspartymi na wysokim cokole zdobionym płyciną i zwieńczonymi kapitelami kompozytowymi. Okna ujęte są w opaski o formie płaskich pilastrów, podtrzymujących gzyms nadokienny, na którym wsparte są zdwojone półkoliste tympanony z kluczem na osi i zdobione w środku elementem muszli, zaś wolne, trójkątne przestrzenie pod gzymsem podokiennym 2 piętra wypełniają wieńce laurowe ze wstęgami. Okna 2 piętra również w pilastrowych opaskach zakończone są bogatymi wspornikami podtrzymującymi wydatny gzyms nadokienny. Jednoosiowy, ścięty narożnik powtarza formy architektoniczne opisanego ryzalitu. Również elewacja od ul. Limanowskiego powtarza kompozycję fasady w odbiciu zwierciadlanym, bez części lewej fasady.
opracowała mgr Irena Kwaśny
